سؤال اصلی این است که این دو گنجینه در خدمت چه کسانی هستند؟ اشخاصی که در جمع‌آوری و افزون نمودن علم یا ثروت تلاش می‌نمایند، هدف و دیدگاه آنها دررابطه‌با این دو چیست؟ آیا هدف از جمع‌آوری ثروت یا آموختن علم خدمت به بندگان خداست؟ یا برای اجرای غرایض شخصی خودشان است.
به راستی چرا درباره عظمت و فضایل و مقامات امیرمؤمنان علی (ع) عده ای سخن گفتن را خیلی سخت و پیچیده می نمایند، تا جایی که گروهی از مردم را بر اینکه آیا امام علی علیه‌السلام انسان است یا ملائکه یا بالاتر از آن در شک و تردید قرار می دهند، آیا این گروه از طالبان و دوستان امام علیه‌السلام هستند؟
ترسو بودن انسان بر انجام گناه، موجب پالایش تقوا، استواری ایمان، حلال بودن رزق، معنویت در دین و زندگی، دوری از شیطان و تسلط یافتن بر هوای نفس سرکش است، ترس از خدا یکی از زمینه‌های کلی و اساسی در امر تعلیم‌وتربیت انسان سالم در دین اسلام بشمار می‌رود، موجب نورانیت و معنویت باطنی و ظاهری افراد را نشان می‌دهد.
عدل و عدالت و انصاف امام علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام چه در زمانی که صاحب حکومت بود و چه در غیر آن زبان زد خاص و عام بود، سیره‌نویسان و تاریخ‌نگاران مطالب زیادی را دررابطه‌با عدل و عدالت امام ثبت و ضبط نموده‌اند، از آن جمله این حکایت را ذکر کرده‌اند:
رعایت و حفظ حریم‌ها در میان دو دوست می‌تواند به بهترشدن دوستی‌ها کمک کند که حکماً گفته‌اند: نادان‌ترین مردم آن است که چون دوستی شایسته به دست آرد به‌واسطه عدم رعایت حقوق دوستی، او را از خود برنجاند و طناب دوستی را پاره کند و چه سخن نیکوست که گفته‌اند: انسان خوش‌خوی خویش بیگانگان است و انسان بد خوی، بیگانه خویشان.
