کلاه خود را قاضی کنیم و به قضاوت بنشینیم، فرق نمی‌کند در کدام دین و در چه مذهبی هستیم، زیرا در همۀ ادیان الهی، اعتقاد به معاد و عدل خداوند متعال هست و اگر هم در کسی این ویژگی مثبت وجود نداشته باشد، این‌همه دلیل و برهانی که در برابر چشمانمان هست، برای شناخت توحید و معاد و عدل خداوند متعال کافی است.
گاهی ما انسان‌ها چیزهایی را از خدا می‌خواهیم و طلب می‌کنیم؛ اما نمی‌دانیم که این خواهش و تقاضایی که از خدا داریم به نفع ما است یا به زیان ما است.
انسان دانا باید در معرفت و اخلاق به حدی رشد کند که بفهمد، خدا بهتر از او می‌داند چه چیزی را به بندگانش بدهد یا ندهد و بهتر از آنها می‌داند در مورد خواهش و خواست بندگانش چگونه عمل کند.
شیخ بهایی در کشکول خود آورده است، مردی از گناه کاران در حال احتضار بود و جان‌سختی می‌داد، جمعی به‌دور او جمع شده بودند، کلمه طیبه لا اله الا الله را بر وی تلقین می‌کردند، اما او در عوض کلمه لااله‌الاالله، جمله، چه شد آن زنی که خسته شده بود و می‌گفت حمام منجاب در کجا است؟ را تکرار می‌کرد.
